Op 29 februari organiseerde SOS haar jaarlijkse moorddiner. Iedereen was op zijn chicst gekleed en onder het genot van een hapje en een drankje verzorgd door La Bota werd de moord van de koudgemaakte kok opgelost. De deelnemers haalden hun innerlijke Sherlock Holmes naar boven en waren onderling druk in overleg wie van de verdachten gehakt had gemaakt van de kok. Sommigen konden er geen chocola van maken terwijl het voor anderen zo klaar was als een klontje. Daarna werd er nog nagepraat over koetjes en kalfjes onder het genot van een drankje. Uiteindelijk was de koek op en werd het tijd om de paling in te pakken en huiswaarts te gaan.

Als eindejaarsactiviteit organiseerde SOS op 28 juni een boottour. Onder het genot van een hapje en een drankje sloten de deelnemers het jaar gezellig af op de Leidse grachten. Terwijl wij langs alle bekende Leidse hotspots voeren gaf dit ook weer aanleiding om verschillende herinneringen met elkaar op te halen. Na afloop werd er nog een flesje wijn gedronken bij Proeflokaal 1574 met een heerlijke Proefplank.

Op 16 mei organiseerde SOS een lezing in samenwerking met JSV Liberi en de Kinder- en jongerenrechtswinkel Leiden. De lezing werd verzorgd door mr. Van Capelleveen. Zij is als promovenda verbonden aan de afdeling jeugdrecht en heeft een Meijers PhD-positie toegewezen gekregen voor haar onderzoek naar de juridische aspecten van de preventie en aanpak van radicalisering bij jongeren. Tijdens de lezing werd er onder andere ingegaan op het verschil en de overeenkomsten tussen het jeugdstrafrecht en het jeugdbeschermingsrecht. Eerst werd de theorie besproken en vervolgens werden er enkele stellingen gepresenteerd waarna er ruimte was voor discussie tussen de deelnemers. 

Op dinsdag 14 mei vond de carrièreborrel plaats in Haarlem bij de Dakkas. Het was prachtig weer en de deelnemers konden met de sprekers, onder het genot van verschillende hapjes en drankjes, kennis maken met elkaar. De deelnemers en de toekomstige werkgevers gingen in gesprek over de bij hun openstaande vacatures en de toekomstplannen van de studenten. Wij willen het OM, de Universiteit Leiden, Luns Van der Velden Advocaten en de Rechtspraak bedanken voor hun aanwezigheid.

Op 23 april hebben wij een kantoorbezoek gebracht aan Jaeger Advocaten-Belastingkundigen in Amsterdam. We werden ontvangen door Victor Langenburg en Jürgen Scheltema. Allereerst werden we meegenomen in de achtergrond van het kantoor en het soort zaken waar hun praktijk zich op richt. Vervolgens werd overgegaan tot het onderwerp ‘pleiten’. Mr. Langenburg en mr. Scheltema namen ons mee in hun dagelijkse werkzaamheden aan de hand van verschillende praktijkvoorbeelden. Zo werd ons duidelijk hoe het pleiten er, buiten de mootcourtzaal, eraan toe gaat. Gedurende ons bezoek was er alle ruimte voor vragen en werd er afgesloten met een borrel bij het stamcafé van het kantoor. 

Op 16 april brachten wij een kantoorbezoek aan Prakken d’Oliveira. Wij werden ontvangen in een van hun vergaderzalen door twee strafrechtadvocaten en een strafrecht-stagiair. Zij vertelden ons over het kantoor en gingen in op onder andere de veelvoorkomende overlap in hun zaken tussen het strafrecht en schendingen van het EVRM. Dit komt met name voor bij uitlevering- en overleveringszaken. Ook werd er ingegaan op de vele zaken die zij doen met betrekking tot Rwandese vluchtelingen die in Nederland een verblijfsvergunning hebben aangevraagd in verband met de Rwandese genocide. Naast de grote internationale strafrechtszaken is Prakken d’Oliveira ook actief binnen het commuun strafrecht. 

Op 8 april bracht SOS een kantoorbezoek aan Wladimiroff Advocaten. Wij werden ontvangen door Carolien Janssen en Hannah van der Schrier. Zij vertelden ons over het kantoor en hun werkzaamheden. Na de pauze gingen we van start met verschillende ethische dilemma’s, waaronder de vraag hoe je als advocaat om gaat met de situatie dat je betaald wordt met geld dat naar jouw idee van witwassen afkomstig is. Hierover gingen we in gesprek met Ybo Buruma en Simone Vromen waarna we werd afgesloten met een borrel in het kantoorcafé

Op 2 april organiseerde SOS een lezing over cold cases met Leo Simaïs. Dhr. Simaïs is operationaal Specialist bij de politie-eenheid Den Haag Team Cold case en Vermiste Personen. Dit is één van de tien cold case-teams van de Nationale Politie. De lezing begon met het definiëren van een cold case en wat achtergrondinformatie. Zo zijn er in Nederland ongeveer 1770 onopgeloste cold cases. Door het grote aantal onopgeloste cold cases en het personeelstekort bij de Nationale Politie worden de zaken op kansrijkheid gerangschikt. Leo had een volledige slide met verschillende foto’s waaruit de studenten mochten kiezen. Wanneer de student een foto had gekozen vertelde dhr. Simaïs het verhaal achter deze cold case. Daarnaast ging Leo in op de keuzes die je moet maken in een cold case. Hier werden ook de studenten bij betrokken. Zo kregen wij ook even het gevoel alsof wij onderdeel waren van een cold case-team.

Een aantal weken geleden is bekendgemaakt dat het nieuwe Wetboek van Strafvordering op 1 april 2029 in werking zal treden. Op basis van het huidige voorstel zal de modernisering van de digitale opsporing vrij beperkt van aard zijn, ondanks de belangrijke voorstellen tot wetwijzigingen die door de Commissie modernisering opsporingsonderzoek in het digitale tijdperk (Commissie-Koops) zijn gedaan. Er zijn diverse auteurs die de nodige kanttekeningen plaatsen bij deze beperkte modernisering van de digitale opsporing, waarbij wordt vastgehouden aan een stelsel dat is gebaseerd op premissen die zijn gecreëerd voor de fysieke wereld. Een van de vragen die hierbij speelt is of en in hoeverre kan worden volstaan met het toepassen van de traditionele juridische kaders in een online omgeving.

Binnen mijn onderzoek zal ik stilstaan bij de vraag welke premissen ten grondslag liggen aan de nationale wettelijke regeling van de digitale opsporing, hoe deze premissen de werkbaarheid van de digitale opsporing beïnvloeden en wat dit betekent voor de wenselijkheid van die premissen. De focus ligt hierbij op de Wet computercriminaliteit I, II, III en de huidige modernisering van de digitale opsporing. Dit onderzoekt maakt deel uit van het onderzoeksprogramma ‘Criminal Justice: Legitimacy, Accountability and Effectivity’.

Allereerst zal ik onderzoek doen naar de premissen die aan de bovengenoemde wetgevingstrajecten ten grondslag liggen. Hierbij zal ik ook kijken hoe de premissen die ten grondslag liggen aan internationaal recht, zoals het Cybercrimeverdrag, zijn geïmplementeerd in de nationale wettelijke regeling van de digitale opsporing. Vervolgens zal ik kijken hoe deze premissen doorwerken in de praktijk en wat voor invloed die premissen hebben op de werkbaarheid van de nationale digitale opsporing. Voor het beantwoorden van deze vraag zal enerzijds jurisprudentieonderzoek worden gedaan met de focus op de meer principiële uitspraken, zoals bijvoorbeeld die van het Europees Hof van Justitie, en zal anderzijds worden meegekeken in de praktijk, waarbij ik onder andere denk aan zittingen van de specialistische cyberkamer van het gerechtshof Den Haag, het European Cybercrime Centre en Team High Tech Crime. De vraag met betrekking tot de wenselijkheid van de premissen zal uiteindelijk vanuit een meer normatief oogpunt worden beoordeeld, waarbij een beoordelingskader dient te worden geformuleerd aan de hand waarvan die wenselijkheid kan worden getoetst. Voor het maken van een beoordelingskader zijn er twee manieren die ik wil verkennen. De eerste mogelijkheid is door zelf een set aan criteria te formuleren aan de hand waarvan die wenselijk kan worden getoetst. De tweede manier is door de wenselijkheid van die premissen vanuit een bepaald perspectief te beoordelen. Het uiteindelijke doel van dit onderzoek is om voorstellen te doen ter verbetering van de werkbaarheid van de nationale digitale opsporing.